Eiland hoppers deel 2
Door: Chloe
Blijf op de hoogte en volg Laura
07 Juli 2012 | Thailand, Ko Pha-Ngan
(Dit is een kopie van het officiële lauraenchloe dagboek)
zie: lauraenchloeenhetmysterievan.waarbenjij.nu
Na de veel te lange rit in de mini-van wat overigens nergens voor nodig was (het was zonder omwegen net 2 uur rijden ipv 6!!!) konden we in Bangkok inchecken voor de bus die ons tot de pier van chumpon zou brengen.
Eerst nog even 2 uur wachten, inchecken, avondeten (om het wachten te doorbreken) zodat om 21:20 dan eindelijk de bus aankwam.
In de bus wachtte een aangename verrassing op ons! We kregen plaatsen met wel 1 meter beenruimte, vooral ik was hier ontzettend blij mee met mijn lange benen. Alhoewel de plaats chill was, bleef het een feit dat we tot 's ochtends half 6 op deze stoel moesten zitten. Heujj we gaan weer een brakke nacht tegenmoed hoor:)
Uiteindelijk bleek het allemaal wel mee te vallen en kwamen we zelfs eerder dan gepland op de pier aan, het enige nadeel was dat de airco de hele nacht op 19 graden onder nul (voor mijn gevoel dan) aanstond waardoor wij beiden last hadden van keel, ogen en neus.
Na ongeveer een uurtje wachten konden we gaan inchecken voor de boot. Een heuse high-speed Catamaran waar 3 bussen toeristen ingepropt zouden worden. Deze tijd konden we goed gebruiken om ons 'dagboekje' bij te werken en te genieten van de sunset.
Laura en ik besloten om op het dak te gaan zitten, heerlijk was dit! Heerlijk 4 uur in het zonnetje gezeten, lekker koel zee briesje erbij, het echte vakantiegevoel!
Rond 11uur kwamen we dan eindelijk aan op koh pangan, met een lichtelijke sun burn, haha.
Hier zou ene nr khow ons komen ophalen. Helaas was er niemand te bekennen met een bordje Mrs. Kuik.
Een aardige taxi-Thai hield wel van vrienden maken, en bood zijn telefoon aan zodat we het 'resort' konden bellen.
Binnen 5 min kwam een jeep ons ophalen, hoppa in de kofferbak met die toeristen! We waren een beetje bang waar we terecht zouden komen, je stapt dan ook gewoon maar bij vreemde mensen in...
Sea Gate resort lag letterlijk 300 meter van de pier, vandaar dat de jeep er binnen 5 min was :p
Hele schattige bungalows in een leuke opstelling direct aan het strand. We wisten gelijk dat het wel goed zat! Dit werd zeker bevestigd door het vriendelijke personeel, en mr. Khow die de lounge bar beheerde.
De eerste dag hebben we gebruikt om de wijk te verkennen, kleine boodschapjes in te slaan zoals een water voorraadje en om de aanwezige backpackers te leren kennen.
Met twee Engelse jongens zijn we 's avonds gaan eten, en erna naar een original Thai- pool party geweest.
Wat was dit smerig!! Honderden toeristen in een mini zwembadje gepropt. In de ene hand de wel bekende Bucket ( hierover later meer) en in de andere een lichaams of geslachtsdeel van iemand anders. Ranzig was dit, je zwom gewoon tussen de gebruikte condooms! Helaas waren we samen met die engelse jongens op pad, joel en Rob, die we na 5 min al kwijt waren in de mensen massa. Daarbij kwam dat wij zelf geld vergeten waren en zonder hen dus niet met de taxi terug naar het resort konden. Beetje jammer was dit, eerder weg gaan zat er voor ons dus niet in!
Rond 2 uur nadat we ze een uurtje geleden gvonden hadden, zijn we met d taxi terug naar de bungalow gegaan. Het enige waar ik aan kon denken was: DOUCHEN!!!!
Lachen om eens meegemaakt te hebben, maar niet echt een hygiënische bedoeling of voor herhaling vatbaar.
zie: lauraenchloeenhetmysterievan.waarbenjij.nu
Na de veel te lange rit in de mini-van wat overigens nergens voor nodig was (het was zonder omwegen net 2 uur rijden ipv 6!!!) konden we in Bangkok inchecken voor de bus die ons tot de pier van chumpon zou brengen.
Eerst nog even 2 uur wachten, inchecken, avondeten (om het wachten te doorbreken) zodat om 21:20 dan eindelijk de bus aankwam.
In de bus wachtte een aangename verrassing op ons! We kregen plaatsen met wel 1 meter beenruimte, vooral ik was hier ontzettend blij mee met mijn lange benen. Alhoewel de plaats chill was, bleef het een feit dat we tot 's ochtends half 6 op deze stoel moesten zitten. Heujj we gaan weer een brakke nacht tegenmoed hoor:)
Uiteindelijk bleek het allemaal wel mee te vallen en kwamen we zelfs eerder dan gepland op de pier aan, het enige nadeel was dat de airco de hele nacht op 19 graden onder nul (voor mijn gevoel dan) aanstond waardoor wij beiden last hadden van keel, ogen en neus.
Na ongeveer een uurtje wachten konden we gaan inchecken voor de boot. Een heuse high-speed Catamaran waar 3 bussen toeristen ingepropt zouden worden. Deze tijd konden we goed gebruiken om ons 'dagboekje' bij te werken en te genieten van de sunset.
Laura en ik besloten om op het dak te gaan zitten, heerlijk was dit! Heerlijk 4 uur in het zonnetje gezeten, lekker koel zee briesje erbij, het echte vakantiegevoel!
Rond 11uur kwamen we dan eindelijk aan op koh pangan, met een lichtelijke sun burn, haha.
Hier zou ene nr khow ons komen ophalen. Helaas was er niemand te bekennen met een bordje Mrs. Kuik.
Een aardige taxi-Thai hield wel van vrienden maken, en bood zijn telefoon aan zodat we het 'resort' konden bellen.
Binnen 5 min kwam een jeep ons ophalen, hoppa in de kofferbak met die toeristen! We waren een beetje bang waar we terecht zouden komen, je stapt dan ook gewoon maar bij vreemde mensen in...
Sea Gate resort lag letterlijk 300 meter van de pier, vandaar dat de jeep er binnen 5 min was :p
Hele schattige bungalows in een leuke opstelling direct aan het strand. We wisten gelijk dat het wel goed zat! Dit werd zeker bevestigd door het vriendelijke personeel, en mr. Khow die de lounge bar beheerde.
De eerste dag hebben we gebruikt om de wijk te verkennen, kleine boodschapjes in te slaan zoals een water voorraadje en om de aanwezige backpackers te leren kennen.
Met twee Engelse jongens zijn we 's avonds gaan eten, en erna naar een original Thai- pool party geweest.
Wat was dit smerig!! Honderden toeristen in een mini zwembadje gepropt. In de ene hand de wel bekende Bucket ( hierover later meer) en in de andere een lichaams of geslachtsdeel van iemand anders. Ranzig was dit, je zwom gewoon tussen de gebruikte condooms! Helaas waren we samen met die engelse jongens op pad, joel en Rob, die we na 5 min al kwijt waren in de mensen massa. Daarbij kwam dat wij zelf geld vergeten waren en zonder hen dus niet met de taxi terug naar het resort konden. Beetje jammer was dit, eerder weg gaan zat er voor ons dus niet in!
Rond 2 uur nadat we ze een uurtje geleden gvonden hadden, zijn we met d taxi terug naar de bungalow gegaan. Het enige waar ik aan kon denken was: DOUCHEN!!!!
Lachen om eens meegemaakt te hebben, maar niet echt een hygiënische bedoeling of voor herhaling vatbaar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
