50 tinten rood

Status: Nog steeds ongehuwd, ondanks alle aanzoeken en nog steeds NUL muggenbulten!
Vrijdag wilde ik en Christian naar Tabokoto. (Het filiaal waar wij aan de slag moeten voor stage) Ik was er al een keer geweest, maar niet met een jelly-jelly taxi. Van ons huis in Kersenring, naar the trafic light’s , naar West Ville en dan naar Tabokoto is een hele klus! Tot West Ville was prima te doen. Wel weer een beetje hobbelig en gevaarlijk, maargoed. Eenmaal in West ville hebben Chris en ik zo’n uur lang met onze duimen in de lucht gestaan om te wachten op een taxi. Duizenden kwamen er voorbij, maar niemand die ons naar Tabokoto wilde brengen. Dan maar een public busje, maar ook die zaten ram en ram vol met heerlijk zwetende Gambianen.
Ik doe het niet snel, maar dit keer gaven we het op. Ik was inmiddels al zo’n ‘’50 tinten roder’’ door de zon. Thuis kregen we het zwaar te voorduren. Met een handdoekje op de grond, watertje en een biertje erbij, zonnebrand-cremepje en…. Zonnen maar! (Eventjes dan.. want het was echt HOT!)
Die dag hebben we iets nieuws ontdekt. Tegenover ons huisje staat een klein gebouwtje waar hole sale verkocht wordt. Daar kun je dus kratten bier en treeën drinken halen. In verhouding natuurlijk een stuk goedkoper. We werden geholpen door een vriendelijke Gambiaan die een dikke sjaal van de voetbalclub Arsenal aanhad. Werumm!! Maargoed, zijn naam is dus Burr. Ofterwijl: Boertje! We noemen hem zo, dat vindtie grappig. Boertje nodigde ons uit om zaterdag mee te gaan kijken naar voetbalwedstrijden.. Hij is namelijk helemaal verzot op voetbal en weer er meer over dan wie dan ook! Maargoed ik moest kiezen tussen dat of een middagje aan het strand vertoeven. Jullie mogen raden wat ik koos :D……..


Die avond een lekker pizzatje gegeten met de drie mannen. (Pa, Marius en Christian). Daar kreeg ik weer een telefoonnummer. Dit keer niet van een Gambiaan, maar van een Zweed geloof ik?? Leuk joh! -.- Wat moet ik ermee.. maargoed. Daarna was het nog geen tijd om naar bed te gaan, maar besloten we naar Poco Loco te gaan. Een supergezellige beachbar aan het strand. Er speelde een superleuk live reggae bandje, dus jullie raden het al.. ik was weer helemaal in m’n hum! Ik had voor de verandering geen zin in bier dus begon ik maar aan de vodka. Al snel begonnen mijn benen weer te wiebelen en kreeg ik weer zin om te dansen. Toch hield ik me in omdat voor ons een blanke oudere kerel zat. Zijn Gambiaanse negerinnen vriendin (die waarschijnlijk een stuk jonger was) en een prachtig figuur had (met een veel te dikke kont) stond op en begon te dansen. Of nouja.. dansen.. dansen.. billen wiebelen noem ik het. We kregen een live billenwiebel show! Stoel erbij en hup.. daar ging ze! Om de stoel een billen-wiebel move. Want kon die shaken zeg! Daar kan ik nog veel van leren! Die avond na vele drankjes gingen we aan de praat met de ober ‘Dex’ (Sexie Dexie noemen we hem) Ik weet niet wat die op had.. maar die was volgens mij ook ver van het padje af. Niemand hier schaamt zich voor zijn dansmoves.

Nieuwtjes: Oh ja, Marius heeft met twee kerels van kantoor een 3e fiets voor mij geregeld. Eentje met een gouden velg! Whahaha. Ik kan hier dus mooi de ‘’pimp’’ uithangen op mn bling bling fiets. Spring maar achterop bij mij….
- Ik ben al een paar keer ten huwelijk gevraagd. Hartstikke leuk
-Ik heb inmiddels als zo’n 200 nieuwe vrienden erbij.
- Al zo’n 60 nieuwe telefoonnummers
- M’n Engels is nog steeds niet te filmen
- Op dit moment wil ik douchen maar er is geen water
- Op dit moment is het onbewolkt en 34 graden
- Op dit moment zie ik vanaf mijn balkon een geit zn keutels deponeren midden op straat.

Ik laat het even hier bij want mn verhaallengte loopt weer uit de hand en er is net zojuist een dikke gier naast me op het dak gaan zitten. Die kijkt me een beetje lelijk aan en ik vind dat maar niks.
Ik houd jullie op de hoogte! Bedankt voor het lezen en hopelijk volgen jullie mijn verhalen.

Het is nu zondag 3-3-13 dus mn verslag loopt nog een beetje achter. Ik zal begin komende week even het heerlijke weekend tot nu toe beschrijven, want ook die zit weer boordenvol avontuur!
Veel liefs
… Een week later (10-03-2013)
Hoi allemaal,
De tijd vliegt voorbij! Inmiddels zit ik nu zo’n week later dit stukje bovenstaande tekst te lezen. Best grappig om terug te lezen hoe die week me bevallen is.
In de afgelopen week is er weer veel gebeurt, heb ik weer veel mogen zien en veel mogen leren. Ook nu nog blijven dingen me verbazen. Geloof me, géén dag is het zelfde!
Omdat ik merk dat ik zo op deze manier wel heel erg achter blijf lopen met mn avonturen op internet te zetten, zal ik even in vogelvlucht (proberen) de week te beschrijven.
Laat ik beginnen met het vorige weekend, toen papa nog hier in Gambia was. Zaterdag had pa voorgesteld om bij zijn huisje te gaan BBQ-uen. Dat lieten we ons geen tweede keer zeggen! Pa had een flink portie vlees/vis ingeslagen, frietjes, sla, groenten, sausjes etc. etc.
Alles was geregeld, alleen moesten ik, Marius en Christian even uitvogelen hoe we bij pa z’n huis zouden komen. Fiets? Nee joh, veel te gevaarlijk, lopen? Nee, slecht idee (liever lui dan moe?). Dan maar een taxi (kost toch geen drol). Dus, wij naar de taxi.. en ja.. daar sta je dan uit te leggen tegen een Gambiaan die geen Engels spreekt waar je naartoe wilt. Amsterdam Dolphins? … uhm.. DS TV?? Nee?.. ook niet?.. uhmm.. Lemon or orange tree??.. Ook dat begreeptie niet.. uhm.. Oke, volgende taxi maar proberen. Weer het hele verhaal opnieuw met handen en voeten proberen uit te beelden. Als je zegt ‘Amsterdam Dolphins’, krijg je te horen.. yes, Amsterdam? No, Amsterdam Dolphins. Oh, yes I know: ‘Dolphins’!
Neeeeeheee!!
Poging drie.. deze taxidriver verstond gelukkig wel wat Engels. Ik stapte gewoon in omdat ik dacht dat ik de weg wel wist. Uiteindelijk kwamen we ongeveer aan waar we moesten zijn. Hiervoor zijn we (door mijn schuld) wel wat verkeerde zandweggetjes ingeregen, maargoed.
Die avond heerlijk geBBQ-d met pa, de jongens, pa zn watchman Desmond (hillarische kerel) en Soul, ofterwijl ‘Rasta’. Samen met Desmond heb ik de salade gemaakt. Wel leuk om te zien hoe die dat allemaal aanpakt. Jaja, dat is een heel karwei hoor, zo’n salade maken! Pa had een leuk extratje in huis gehaald. Jaja, een fles Bacardi!
Na een biertje had ik even geen zin meer in bier en pakte pa en ik de fles erbij. Wat jammer nou dat ik geen Cola lust.. Maar met een beetje Bacardi erbij zal het vast wel smaken ;) (hihi)
Na heerlijk te hebben gegeten gingen we film kijken. ‘Brave heart’ samen met Desmond en Rasta. Best lachen om te zien hoe hun op die film reageren. Ondanks dat pa de halve film heeft zitten voorkauwen in het Engels was het weer eens lekker om voor de buis te zitten!
Aan het einde van de avond was tot mijn grote verbazing (maar niet heus) de fles leeg! Conclusie, pa en ik hebben ons best gedaan. Dat was overigens niet te merken aan ons gedrag (ahum).
Details spaar ik jullie, maar het was in ieder geval een grappig gezicht!
Ook Rasta en Desmond waren lekker teut ondanks ze voor hun geloof eigenlijk geen druppel mogen drinken.
Uiteindelijk lag ik om 06:30 in de ochtend in mn nest. Alah Akbar was alweer hardop aan het bléren en de haan was helaas ook alweer weg uit dromenland. Maar ach, één minuut en ik was vertrokken. Het kan me allemaal niet zoveel meer schelen die leuke Afrikaanse geluiden. Ik ben er aan gewend en slaap er kei hard doorheen! (Misschien lag dat ook wel een beetje aan het hulpmiddeltje, lees: Bacardi met een beetje cola.)
De dag erna was het dan ein-de-lijk tijd voor een bezoekje aan het strand! (Wat hebben we het toch zwaar). We gingen naar een beachbar waar een kennis van pa de eigenaar is. Inmiddels (een week later) hebben we daar onze eigen butler haha. Zijn naam is Sal (Salifu) maar hij vroeg ons of we hem een NL-dse naam wilden geven die op zijn Gambiaanse naam lijkt. Dus dat werd ‘Sam’. Sam is echt een coole gast. Hij zorgt goed voor ons. De hele dag door! Dat is ook wel nodig wanneer we met een brak ‘hangover-hoofd’ het strand op komen strompelen. Na een heel middagje strand, cocktailtjes, Pineapple juice, fruitsalade’s en heerlijk verfrissende zee duikjes, waren we weer een beetje opgeknapt. Pa belde me of we die avond weer kwamen bbquen omdat hij nog veel over had van de avond ervoor. Wat een ramp.. wat een verschrikkelijk voorstel!
Ook weer heerlijk gesmuld (dit keer zonder Bacardi) en de dag erna weer heerlijk op het strand vertoeft met butler Samie boy en een bandje op de achtergrond.
De volgende dag was het weekend alweer voorbij. Maandag. Het begon met een skype gesprek met Lonneke (mijn begeleider van mijn stage) Ze is op dit moment in NL. Soms is het lastig om iemand te verstaan via skype want de verbinding is niet altijd iets om vrolijk van te worden. Maargoed.. iedereen werkt hier op zijn gemakje, dus wanneer je even 214 minuten moet wachten op een internet pagina die niet wil openen, ga je gewoon even kakkerlakken tellen of je Gambiaanse collega’s Nederlands leren praten.
Aji komt soms naar mij toe en kraamt dan weer een gebrekkig Nederlands zinnetje uit. ‘Ek ben Moew’ (ik ben moe) of ‘Ek ben Klaa’ (Ik ben klaar). Ook lukt het haar al bijna om mijn naam goed uit te spreken – ‘Laura von Koouwk’.
Inmiddels hebben we onze Gambiaanse collega’s ook al Nederlandse namen gegeven. Pa Omar heet Jeroen, Lamin heet voortaan Hans, Salifu heet Peter, Aji heet Truus en Awa heet voortaal Susanne. Truus houdt alleen helaas niet van koffie.
Ik spreek intussen ook al een aardig woordje Wollof. Nangadef (hoe gaat het?), Mangif i (Het gaat goed), Mangi cool (alles is cool), Mangituda Fatumatha (mijn naam is Fatumatha), Basuba (tot morgen), Jerrydjef (Dankjewel), Wauw (Ja) .. en de rest komt nog even niet in me op maar ik kom er al aardig mee uit de voeten, geloof me!
Maargoed.. de rest van de week verliep prima op stage. Alleen is het internet mega traag waardoor je dus, zoals ik al zei… niet veel kunt doen en maar iets anders moet bedenken.
Ook ben ik afgelopen week met Christian en Omar naar drie verschillende Centres geweest. In Serrekunda, Tallinding en Latrikunda. Deze centers zien er totaal anders uit dan het Centre waar ik voor werk in Tabokoto. Tabokoto is heel nieuw, mooi en schoon en heeft als enige een shop (waar ik voor werk), een nieuwe education class, een outsourching area en een hub waar mensen kunnen internetten. De andere centers worden gerund door franchisers. Elke avond gaan we gezellig uit eten. Een paar keer per week gaan we naar triple 7 (Freddy’s 777). Hier nemen we dan elke keer het dagmenu. Dat bestaat uit vlees of vis met rijst, gebakken aardappels, aardappelpuré of frietjes. Pus nog wat sla/groenten. Dat is erg goed te doen en het is relatief goedkoop! Je betaalt zo’n 130 dalasi (100 dalasi is ongeveer €2,50) Soms krijg je er nog een soepje vooraf en een toetje. Goed te doen dus! De dagen dat we wat meer te spenderen hebben (en met name in het weekend als we daarna nog uit willen gaan), eten we in Senegambia. Daar gaan we dan heen op de fiets. Levensgevaarlijk!! Maar je kunt er goed eten, voor zo’n 250 tot 500 dalasi. Chill dus.
Vorige week liepen we naar ons ‘’stam-restaurant’’ (triple 7) om wat te eten. Opeens kwamen er honderden locals achter ons aanrennen! Trommels, stokken, takken en allemaal zongen ze. Het leek alsof ze ons achterna rende. Dat was dus behoorlijk eng! Ik ging er zelf harder door lopen haha. Toen ze ons bijna hadden ingehaald met al dat lawaai vroegen we de mensen die voorop liepen wat er aan de hand was. Wat bleek nou…. Hun voetbalclub had een wedstrijd gewonnen xD haha hillarisch.. Z hebben ons flink op stang gejaagd! (Zie foto’s) Bij elke foto staat een korte beschrijving. Zo hebben jullie een beetje idee van wat we hier mee maken.
Tot zover spaar ik jullie even mijn verhalen. De volgende keer vertel ik jullie wat meer over het weekend en heb ik nog een lekker luguber verhaaltje voor jullie.

xxVeel liefs – Fatumatha (you can call me Eff)