In the Gambia is het altijd feest!

Wat een avond! Alles verliep anders dan verwacht.
Het enige dat goed ging tijdens de voorbereidingen was dat de mannen des huizes de sla gingen halen. Prima! Het chillen op het strand verliep ook vlekkeloos!
Daarna gingen we langs de tailor om de nieuwe afrikaanse jurken van Marius, Christian en Gemma op te halen. Om 17.00 zouden ze klaar zijn, natuurlijk tevergeefs! Niets te klagen hoor, want die tailor die kan naaien, geloof me! Hij zei; ga maar even lekker zitten… over 5 minuutjes is het klaar. Nu weten wij inmiddels dat in Gambia 5 minuten eigenlijk minimaal een half uur duurt.. dus wij maar wachten. (Wat moet je anders) De jurken waren gelukkig allemaal erg mooi geworden, dus het feest kon niet meer stuk… (Dachten we)
Al gauw bleek bij thuis komst dat er nog geen kip te zien was. (Om te eten) Abdou en Cher zouden hier de verantwoordelijkheid voor nemen. Dus.. wij gebeld, ja… de kip kwam er aan. Nou goed, laten we dat maar hopen.
Toen bedachten we ons ineens dat we waren vergeten een levensechte kip te kopen die als prijs moest dienen voor de danswedstrijd.
Mijn voorstel was om bij de buurman te vragen die op een compound naast ons woont, of hij niet toevallig nog een kip had rondlopen die we van hem konden kopen. Zo gezegd, zo gedaan. We moesten eerst goedkeuring krijgen van de landlord (de baas van de compound) en een soort van vader (oudste man) die beslist over alles wat er binnen die muren gebeurd. De beste oude man die bijna omviel van ouderdom keurde het goed. Onze buurman wees een flinke en prachtige haan aan. Sjeezus, die is groot! Heb je niet iets kleiners? Maar nee, hij stond er op dat we het beste van het beste moesten krijgen dus wij achter dat beest aan.. Maar die liet zich niet gemakkelijk vangen hoor! Heel de familie (incl. ik) rende als bezetene achter die kip (of eigenlijk haan) aan. Maar nee hoor, meneer ging lekker op het dak zitten. Na heel wat inspanning en een hoop mankracht hebben we hem gevangen, bij zn beentjes vast geknoopt en ja hoor, ik kreeg de eer om meneer vast te houden. Nou heb ik daar niet zo’n moeite mee na de groenschool die ik vroeger heb gedaan haha! (Komt het toch nog van pas!) Kip kreeg een mooie naam; Joopie. Buurman trok nog een veer uit zn vleugel (als aandenken dacht ik ofzo? Maar nee, die veer gebruikt’ie om z’n oor mee uit te pulken… een soort van wattenstaafje dus!) Nougoed, wij met Joopie naar ons huis. We moesten hem vast knopen op het balkon, anders zou hij weg vliegen… en van drie hoog is dat voor geen enkele kip prettig! Ik vond het wel een beetje zielig, maar als je ziet hoe die Afrikanen hier met kips omgaan, zijn wij erg goed voor hem geweest. We hebben hem nog brood gegeven en water (haha) Jaja Joopie had een luxe leven bij ons, en nog een eigen balkon ook nog!
Enfin, tijd om ons klaar te maken want de eerste gasten stroomden al binnen. Huphup mijn Afrikaanse jurk weer aan en ja hoor, ook daar kwam de (dooie) kip (om te eten) al aan. En weliswaar, lekker helemaal BEVROREN! Grrrrrr! Alle kippen pootjes zaten aan elkaar vast gevroren en de vraag was hoe deze flinke bakbeesten ooit gaar zouden worden. Het zag er naar uit dat het niet goed ging komen en de stress was met name bij de mannen, erg aanwezig! Gelukkig schoot Abdou en Cher ons te hulp en hebben als monsters de kippenpootjes uit elkaar staan hakken! De kip vloog letterlijk door de keuken! Zelfs aan de keukenkastjes hingen er stukjes kip. Lekker joh, al die lijkjes in je keuken!
Na heel wat gehak en gesloop kregen we het dan eindelijk voor elkaar om de kip te bakken op de BBQ. Mede dankzij Christian onze fantastische kok en een beetje hulp van iedereen. Ook Desmond kwam met een complete sterio installatie aanzetten dus de muziek was geregeld! Ik denk dat heel Kerr Sering mee kon genieten! Maar hier is het verschil dat er geen zeurderige buren of politie aan je deur komt om te vragen of de muziek wat zachter mag. Hier vind iedereen het wel prima!
Ondertussen ging ik even een kijkje nemen bij Joopie die al verschillende keren verplaatst was (vraag me niet hoe) We hebben zelfs al een bierkrat en een doos voor de opening van het balkon gezet omdat het er naar uit zag dat hij daardoorheen wilde ontsnappen. (Niet dat dat lukt met vastgebonden benen, maargoed. Hier in Gambia is alles mogelijk) Dus, ik ging een kijkje nemen.. wat denk je… zit’ie voor het raam! HUH!? Joopie!? Hoe kom jij nou daar! Ik dacht nog dat we je zo goed hadden vastgebonden! Maar nee hoor, Joopie was ontsnapt! Gelukkig heeft hij het uit zijn hoofd gelaten om van het balkon af te jumpen, anders hadden we geen Joopie meer gehad. Nee, Joopie is nou niet bepaald een goede teamplayer.
We besloten hem maar te laten zitten want als we er op af waren gestapt dan was hij misschien wel gesprongen uit angst. Nu maar hopen datie daar blijft zitten tot de prijsuitreiking!
Inmiddels waren de beste dans moves al in gang gezet. Iedereen had zijn buikjes rond en de party was AAN!
Het was een zeer spannende wedstrijd tussen Desmond, Mozes en Abdou. Abdou gaf halverwege op en Buba (Marius) nam het over. Een heel feest! Uiteindelijk ging de hoofdprijs naar Mozes. De beste danser van heel Gambia als je het mij vraagt!
Ja, leuk en aardig, maar nu Joopie nog zien te strikken. De prijs moest nog gevangen worden…
Ik gluurde door het raam van Joopie zijn balkon. Tot mijn opluchting zat hij daar nog. Hij lag te pitten. Dit was de uitgewezen kans om op zijn balkon te sluipen. Heel voorzichtig opende Gemma en ik de deur van Joopies balkon. Daar zat hij, lekker een slaapje te doen. Echt heel schattig!
Helaas moest ik meneer toch echt uit zn smeuige droom halen en ik greep hem bij zn lijfie. POK! KUKELEKU! POK! Joopie was geschrokken, dat was duidelijk. Ik aaide hem om hem even te kalmeren. Dat lukte. We knoopte zn beentjes weer vast en overhandigde de geweldige prijs aan de winnaar! Mozes vond het Awesome! Hij deed nog een vreugdedansje met Joopie en samen waren ze erg blij. Daarna was het tijd voor iedereen om naar huis te gaan. De die hards bleven nog even zitten (o.a. Desmond met zijn biertje)
Even laten besloot ook ik om mijn bed in te duiken. Dat hadden we wel verdiend na zo’n dag vol inspanning en maffe kippen vang acties.
Het feest was achteraf weer meer dan geslaagd en voor mij een goede afsluiter van mijn laatste weekendje hier in Gambia.

Inmiddels is het al weer een halve week verder nu ik dit bericht post. Het is donderdag. Ongelofelijk hoe snel de tijd voorbij is gevlogen.
Morgen vertrekt mijn vliegtuig met mij erin.
Nu zit ik op kantoor en ga ik alvast afscheid nemen van mijn collega’s die ik vet erg ga missen! Salifu gaat huilen zei hij:P Dus dat wordt nog wat!
Zo meteen nog even de laatste dingetjes afronden voor stage in Tabokoto, dan nog even naar Serrekunda Market. Vervolgens nog even een bezoekje brengen aan mijn matties op het strand. Vanavond komen nog wat vrienden afscheid nemen… morgen ga ik mijn koffer inpakken en nog even bakken op het strand! (Even de laatste zonnestraaltjes pikken voordat ik weer naar het papperige Nederland kom (hihi) .. dan snel een hapje eten en dan duik ik het vliegtuig in.. Opweg naar waar het klokje tikt!
Veel liefs en tot snel!

Een dikke negerzoen met zand van Fatoulaura

BASUBA! (Tot morgen).. Ofnouja.. overmorgen!